Hoe leg ik rubberen platen op split of grind?

Er zijn maar enkele rubberen platen die echt geschikt zijn voor het leggen op split. Dit komt door meerdere redenen:

• Split kan niet stabiel worden aangebracht en verdicht; het blijft altijd enigszins beweeglijk (het bekende knarsende geluid bij het betreden van een splitpad).

• Door de werking van de ondergrond verschuift het split na verloop van tijd van het midden van de plaat naar de randen; de bovenliggende elastische plaat past zich aan de verzakking aan en zakt in het midden door – vergelijkbaar met sporen op een weg.

• Bij rubbergranulaatplaten met een sterk gestructureerde onderzijde dringt het split na verloop van tijd in de open ruimtes, waardoor de plaat in het splitbed zakt.

Bij de conventionele bouw bestaat de draaglaag uit verdacht gebroken steen. Op deze laag wordt split aangebracht en gladgestreken om een egale basis voor de toplaag te creëren. Vaak is de splitlaag – vooral wanneer de gebroken-steenlaag niet zorgvuldig is aangebracht – te dik, wat de stabiliteit van de toplaag negatief beïnvloedt.

Worden rubbergranulaatplaten of -klinkers gebruikt die voor split zijn ontworpen, dan dient de splitbedekking tussen 0,5 en maximaal 2 cm dik te zijn.

Een zinvol alternatief is het leggen op grasroosters (ook bodemroosters of grindwaben genoemd) die met split of grind worden gevuld. Dankzij hun wabenstructuur houden zij het vulmateriaal op zijn plaats en vormen zo een duurzaam stabiele draaglaag.