Waarom worden valbeschermingsmatten of terrasplaten beter gelegd op grasroosters of grindroosters in plaats van op grind?

Telkens wanneer platen van rubbergranulaat permanent op natuurlijke of opgevulde grond – bijvoorbeeld op een gazon, in een park, op een speelplaats of op een manegeterrein – gelegd moeten worden, bieden grasroosters of grindroosters van gerecycled kunststof een optimaal en kosteneffectief onderstel.

Grasroosters of grindroosters als draaglaag bieden ten opzichte van een conventionele bedding van splitt (zand of kleine steentjes) uitsluitend voordelen:

- In veel gevallen kan op een extra onderlaag van gebroken steen worden verzicht.

- Het benodigde graafwerk wordt aanzienlijk verminderd; er is veel minder uitgraving nodig.

- Mechanische verdichting is vaak niet vereist.

- Gewoonlijk is er geen helling of drainage nodig, omdat de gehele toplaag waterdoorlatend is.

- Valbeschermingsmatten of terrasplaten liggen veel beter zonder het risico op verzakkingen.

Bij elke bestrating, ook bij platen van rubbergranulaat, moet de draagkracht van de ondergrond zodanig zijn dat de tijdens het gebruik ontstane belastingen duurzaam worden opgevangen zonder vervorming of verzakking. Het ligt voor de hand dat de belasting op een terras lager is dan op een oprit.

Naast de te verwachten belasting van het oppervlak speelt ook de aard en samenstelling van de onderliggende bodem een belangrijke rol. Minder stabiele bodems (bijvoorbeeld los of kleiachtig) vereisen een robuustere draaglaag dan stabiele bodems met een laag fijngehalte.

De geschikte opbouw van de draaglaag onder de bestrating hangt dus altijd af van de lokale omstandigheden. Bij het gebruik van grasroosters of grindroosters zijn drie legmogelijkheden mogelijk:

A – Directe plaatsing op de voorbereide grond:

Bij zeer goede bodemgesteldheid en een lage belasting van de oppervlakte is het voldoende om de bovengrond te verwijderen (4 cm voor het rooster plus de hoogte van de platen), het plan nauwkeurig te egaliseren, het gras- of grindrooster uit te leggen en tot aan de rand op te vullen met bijvoorbeeld Pflasterkies of splitt. Vervolgens worden de platen gelegd op het rooster.

B – Plaatsing in een splittbed zonder extra draaglaag:

Bij goede bodemgesteldheid en een lage tot matige oppervlaktebelasting is het voldoende om het rooster in een splittbed te plaatsen. Eerst wordt de bovengrond verwijderd: 2–5 cm voor de splittlaag plus 4 cm voor het rooster plus de hoogte van de bestrating. Daarna wordt het plan nauwkeurig geëgaliseerd. De gebroken steenkolom wordt verdicht en geëgaliseerd. Het rooster wordt op de splittlaag gelegd en tot aan de rand, maar niet daarboven, opgevuld voordat de platen worden geplaatst.

C – Plaatsing op een schottertragschicht met splittopvulling:

Bij ongunstige bodemgesteldheid, bij noodzaak van vorstbescherming of bij hoge belasting (bijvoorbeeld door verkeer) dient eerst een conventionele schottertragschicht aangelegd te worden. De dikte van de schotter na machinale verdichting bedraagt, afhankelijk van de omstandigheden, 10 tot 40 cm. Bij de uitgraving moeten de volgende lagen in acht worden genomen: 10–40 cm schotter, 3–5 cm splitt, 4 cm voor het rooster, gevolgd door de bestrating.

Na de uitgraving wordt het plan opgesteld, de schotter zorgvuldig aangebracht en machinaal goed verdicht, waarna een laag van 4 tot 6 cm splitt wordt aangebracht. Het rooster wordt op het splittbed gelegd en tot aan de rand, maar niet daarboven, opgevuld voordat de platen worden geplaatst.

De grote voordelen van grasroosters of grindroosters zijn:

- Een stabiele en stevige draaglaag die belastingen tot 400 t/m² kan weerstaan.

- De gehele oppervlakte is zeer waterdoorlatend en bevordert infiltratie.

- Het splitt blijft veilig in het rooster liggen en kan niet verschuiven of opdrijven.

- Valbeschermingsmatten of terrasplaten liggen jarenlang vlak en stabiel, zonder kans op verzakkingen.